ฉันก็เหมือนใครหลายๆคนในโลกใบนี้ ที่ไม่รู้เกิดมาเพื่ออะไร เคยตั้งคำถามตลอดเวลที่มีทุกข์เพราะมันมาเยือนตัวเรามากกว่าสุข ทำไมคนเราต่างกันมากทั้งฐานะ การศึกษา บุคคลรอบข้าง การงาน การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก ทรัพย์ ล้วนพบว่ามีทุกข์มากกว่าสุข มีคำถามลึกๆในใจ แต่ก็ใช้ชีวิตทำมาหากินดิ้นรน
วันต่อวันตามปกติบนความประมาท จนวันหนึ่งมีโรคร้ายเริ่มเบียดเบียนจนเราตระหนักว่า ชีวิตเป็นของน้อยเหลือเกิน ยังไม่อยากจากไปห่วงลูกที่ยังเล็กอยู่
ด้วยความที่มีคุณแม่เป็นกัลยาณมิตรที่ดีมาตฃอดและลึกๆใจมีความต้องการปฏิบัติธรรมเป็นทุนเดิมจึงแสวงหาที่นั่งสมาธิและทำบุญ ไปหลายๆวัดที่เงียบสงบพอใจ แต่ญาติโยมมักนิยมมาให้ท่านเจ้าอาวาสเสกเป่าของขลัง พระท่านคงปฏิเสธไม่ได้ ฉันจึงแสวงหาที่ใหม่
ประมาณปี2527-28 ฉันเคยไปวัดพระธรรมกายเพื่อปฏิบัติธรรมครั้งหนึ่งและครั้งเดียวเท่านั้น ทำไมหรือ เพราะฉันติดสบาย ทำงานห้องแอร์ตลอด ที่วัดพระธรรมกายขณะนั้นอยู่กลางทุ่งนาแดดเปรี้ยง ร้อนมาก หลังคาที่ปฏิบัติธรรมมุงจาก คนเยอะ ฉันไปช่วงฤดูฝนจึงเฉอะแฉะ แถมใส่ชุดขาว ที่สำคัญคนที่นั่นเขาไหว้ทักทายทุกคนที่รู้จัก ไม่รู้จักด้วยการไหว้ ปฏิสัณฐารดีมาก แต่ฉันอยู่ในสังคมภายนอกมีแต่คนอคติ แก่งแย่งชิงดี ไม่จริงใจกันเป็นส่วนใหญ่ ก็เกิดอาการแอนตี้นึกว่าเขาเสแสร้งทำ จึงเป็นอันจบไม่ไปอีก แต่ก็ไปตามวัดป่าต่างจังหวัดบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ระหว่างนั้นก็เสพข่าววัดมาตลอดแน่นอนข่าวลบ จึงคล้อยตามแต่ไม่ถึงกับปรักปรำเพราะบางเรื่องเราก็ไม่เชื่อมันเว่อร์ไป
ไม่น่าเชื่อประมาณปี2538 แม่ฉันซึ่งเป็นพุทธแท้ถือศีล5มาตลอด รักการปฏิบัติธรรม ได้เข้ามาเป็นศิษย์วัดพระธรรมกายเต็มตัว ท่านรักเคารพศรัทธาหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายมาก ซึ่งฉันก็ไม่ขัดเพราะแม่มีความสุข แต่ก็เตือนท่านในเรื่องการทำบุญเพราะกลัวท่านยอมอดเพราะท่านศรัทธาแรง ท่านดูDMC ตลอดเวลา เวลาลูกหลานไปเยี่ยมก็ชี้ชวนให้ดูด้วยความพยายามเห็นชัดว่าท่านมีความสุข จนเมื่อฉันเริ่มป่วยและต้องการปฏิบัติธรรม สร้างบุญถึงกับอธิษฐานว่าถ้าหายป่วยแล้วจะใช้ชีวิตที่เหลือให้เป็นประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา เมื่อไปหลายๆวัดแล้วและประมาณเดือนต.ค.2549 เริ่มนั่งสมาธิกับหลวงพ่อในDMC ทำให้ฉันมีดวงตาสว่างใจสว่าง แล้วพาตัวเองพร้อมลูกชายเข้าวัดปี 2550 และปีนั้นลูกชายบวชยุวธรรมทายาทในปีนั้นเป็นครั้งแรก ไม่ผิดหวังเลยที่ได้กลับมาวัดในครั้งนี้วัดเปลี่ยนไปมาก สถานที่ใหญ่โตขึ้น สาธุชนเรือนแสนเรือนล้าน ไม่มีเสียงดังเอะอะ เวลาปฏิบัติธรรมเงียบสนิท แม้เสียงเข็มตกยังได้ยิน สถานที่ไม่ได้หรูหราเลย แต่สะอาดสะอ้านแม้ห้องน้ำ ยังสามารถนอนได้ สาธุชนทุกคนช่วยกันดูแลความสะอาดให้เสมือนว่าคนมาใช้ต่อไปคือคนแรกเสมอ อาคารต่างๆใช้ประโยชน์สูงสุด ที่ประทับใจคือกุฏิจาก ที่พักพระสามเณร แม้จะเก่าแก่แต่สะอาดสะอ้านมีระเบียบ เหตุเพราะลูกชายได้บวชสามเณร 3 ครั้งช่วงปิดเทอมเราพ่อแม่จึงได้มีโอกาสเห็นภาพประทับใจ
สามีนั้นเดิมไม่เห็นด้วยที่ฉันเข้ามาเป็นศิษย์วัดนี้เพราะกลัวฉันจะงมงายทำบุญจนหมดตัว แต่หลังจากฉันและลูกชายเข้าวัดได้ไม่นาน เราแม่ลูกก็ทำให้พ่อเลิกสูบบุหรี่ที่สูบมานาน 30 ปี รักครอบครัวและหันหน้าเข้าวัด ปฏิบัติธรรม
ลูกชายในวัยเรียนมหาวิทยาลัย มีศีล5 เป็นที่ตั้งรักบุญกลัวบาป ด้วยคำสอนของหลวงพ่อและจากการบวช เขารู้พระคุณพ่อแม่ กราบเท้าพ่อแม่ทุกคืน รู้จักกตัญญู ไม่เป็นปัญหาให้สังคม
ครอบครัวที่เคยอบอ้าว กลายเป็นครอบครัวอบอุ่น เราอยู่ร่วมกันด้วยศีล 5 ส่วนวันพระฉันรักษาศีล8 มานานเกือบ 10ปี แล้ว อดีตฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะสามารถรักษาศีล8ได้ เพราะแค่ศีล5 ยังยากเลย อารมณ์ร้อนชนิดถ้ามีเรื่อง หนึ่งก้อนหินมา สองก้อนหินไป ยอมใครไม่เป็น และไม่ให้อภัย ดุ ดื้อรั้น แต่คำสอนที่หลวงพ่อธัมมชโยท่านพร่ำสอนทุกวัน ฉันเปลี่ยนเป็นคนละคน ใครอยู่ใกล้ก็สบายใจ ปลอดภัย มีความสุข
สร้าง"บารมี" ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน รู้แต่คำว่าบุญ
แต่หลวงพ่อสอนให้รู้จัก การสร้างบารมี ซึ่งยิ่งยวดกว่าบุญ ต้องฝ่ากระแสกิเลสในตัวเราในใจเรา สิ่งที่หลวงพ่อทำเป็นต้นบุญต้นแบบ ให้เรารู้จักเสียสละ แบ่งปัน เมตตา ช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ให้เบียดเบียนใครทั้งกาย วาจา ใจ ท่านสอนด้วยการทำให้ดู ทุกๆโครงงานของท่านคือการสร้างบารมี และชวนลูกๆทำความดีให้ถึงพร้อม ปัจจุบันฉันต้้งใจ พยายามสร้างบารมี 10 ทัศแบบเบาๆก่อน เพราะฉันมีเป้าหมายชีวิต การไปสู่ฝ้่งมรรคผลนิพพาน ไปสู่ที่สุดแห่งธรรมต้องมีเป้าหมาย เข็มทิศชัดเจน ทุกคนทำได้ แม้พระพุทธองค์ได้เสด็จดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว แต่พระธรรมคำสอน พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่ วันนี้ฉันและครอบครัวเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยคอยชี้แนะสั่งสอนศิษย์ ซึ่งเราเลือกแล้วที่จะออกจากวัฏฏะนี้ให้ได้ในวันหนึ่ง
ลูกกราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงปู่สด หลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อทัตตชีโว และคุณยายอาจารย์ ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดวัดพระธรรมกาย ได้เรียนรู้วิชชาธรรมกาย ได้สร้างบารมี มีเป้าหมายชีวิต และออกแบบชีวิตตนเองค่ะ..
........สาธุ.........
ขอแบ่งบุญ อุทิศบุญทั้งหลายแด่แม่ผู้มีพระคุณผู้ให้ชีวิตและเส้นทางธรรมสู่หมู่คณะ พ่อผู้ให้กำเนิด ผู้มีพระคุณในชีวิตทุกท่านค่ะ
